Οι Έλληνες ενωμένοι είναι ακατανίκητοι!

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Habemus Papam! Έχουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας. Και για πρώτη φορά γυναίκα! Σε καλό να μας βγει! Βεβαίως ένας αρχηγός κράτους πρέπει να είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια τού Γένους, την Πίστη, την Πατρίδα και την Ακεραιότητα της χώρας. Δεν έχουμε κανένα δείγμα γραφής της προτεινομένης νέας Προέδρου. Μάς είναι tabula rasa. Να ευχηθούμε να μην πέσουμε από τα σύννεφα, αλλά παρά τις επιφυλάξεις μας να αποδειχθεί η επιλογή της, εφ’ όσον ψηφισθεί, η αρίστη πασών.

Βρώμικη εξακολουθεί να είναι η στάση τού Βερολίνου απέναντί μας. Η Μέρκελ μάς απέκλεισε από την Διάσκεψη τής Κυριακής για το ζήτημα της Λιβύης. Κλήθηκαν να παραστούν εκεί: ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Κίνα, Τουρκία, ΗΑΕ, Ιταλία, Αίγυπτος, Αλγερία, ως και το …Κονγκό! Σχεδόν οι πάντες, η «σάρα και η μάρα», πλην ημών!

Πλην ημών οι οποίοι, μετά την έκνομη τουρκολιβυκή συμφωνία, έχουμε κάθε δικαίωμα να μετέχουμε σε μια τέτοια διάσκεψη. Οι Γερμανοί είναι αιωνίως φιλότουρκοι και αιωνίως ανθέλληνες. Δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις γι’ αυτό. Έχουμε συνηθίσει να δεχόμεθα από αυτούς «αντί τού μάννα χολήν και αντί τού ύδατος όξος».

Όμως διά της εις άτοπον απαγωγής το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι, Γερμανοί, Αμερικανοί και λοιποί. Το πρόβλημα είμαστε εμείς! Έχουμε πασίδηλο έλλειμμα στιβαρής διοίκησης, ηγετών με ευθεία ισχυρή και αμετακίνητη βούληση. Ηγετών με επίγνωση εθνικών ευθυνών και σφαιρική αίσθηση τού ελληνικού προβλήματος.

Αλάνθαστος ο σοφός γέρων της Σκιάθου βάζει τα πράγματα στην εμπρέπουσα φυσική τους θέση: «Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὅ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾽ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του»(Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Λαμπριάτικος Ψάλτης).

Ερώτηση κρίσεως: Σε ποιο βαθμό άραγε τα σημερινά δημόσια πρόσωπα της χώρας μπορούν να ανταποκριθούν στο «μέτρο» αυτό τού μεγάλου πεζογράφου μας;

Οι Γερμανοί που επέλεξαν το Κονγκό αντί της Ελλάδος για τη Διάσκεψη της Κυριακής δεν θα ορρωδήσουν να πιέσουν (τρόπος τού λέγειν «πιέσουν») διότι γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται δα και πολλή πίεση για να ενδώσουμε. Έχουν αποφασίσει να μάς σύρουν στη Χάγη για να ικανοποιήσουν την προαιώνια φίλη τους Τουρκία. Όμως η Χάγη χρειάζεται «συνυποσχετικό», ήτοι συμφωνία για τήρηση της εκδοθησομένης απόφασης. Η Άγκυρα όμως δεν πρόκειται να υπογράψει το συνυποσχετικό, αν δεν προηγηθεί διμερής διαπραγμάτευση, δηλαδή εδαφικές παραχωρήσεις εκ μέρους μας!

Οι Έλληνες εντός και εκτός ελλαδικών συνόρων είμαστε 20 εκατομμύρια και αν ποτέ αποκτήσουμε σοβαρή και στιβαρή ηγεσία, θα επιβεβαιωθεί η απάντηση των Θηβαίων στον Μαρδόνιο όπως την περιγράφει ο Ηρόδοτος:

«Κατὰ μὲν γὰρ τὸ ἰσχυρὸν τούς Ἕλληνας ὁμοφρονέοντας (…) χαλεπούς εἶναι περιγίγνεσθαι καὶ ἅπασιν ἀνθρώποισι»(Θ,2)[=Είναι δύσκολο να νικήσουν ενωμένους τους Έλληνες ακόμη κι αν μαζευτούν όλοι οι άλλοι μαζί].

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

«Ένα σώμα, μία ψυχή, ένας ηγέτης»

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ποιος κυριολεκτικά ΗΛΙΘΙΟΣ πήρε την απόφαση να διαθέσει τα πολεμικά μας αρματαγωγά για την φιλοξενία ισλαμιστών λαθροεποίκων; Τον παραδίδουμε στην χλεύη των Πανελλήνων!

Την στιγμή που βαλλόμεθα πανταχόθεν και ο κακή τη μοίρα μέγας (κατ΄ εξουσίαν) Τραμπ μεταχειρίζεται τον Έλληνα πρωθυπουργό σαν τον τελευταίο υπηρέτη του, δεν έχουμε την πολυτέλεια να διαπράττουμε τέτοιου μεγέθους βλακείες.

Μεταχειριζόμαστε μονίμως τους λαθροεποίκους ως «φιλοξενούμενους πολυτελείας», ενώ γνωρίζουμε ότι, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, είναι φίδια στον κόρφο μας…

Τα γεγονότα μπορούν ανα πάσαν στιγμή να εξελιχθούν ραγδαία έτσι που να μην υπάρξει χρόνος για διορθωτικές κινήσεις.

Ο Αμερικάνος ακόμα και φραστικά- (στην πράξη ούτως ή άλλως το [δια] πράττει καθημερινά), αφήνει την Ελλάδα ακάλυπτή απέναντι στις ωμές και βάναυσες απειλές του «φίλου» του (το λέει και το ξαναλέει) (ψευδο)σουλτάνου της Άγκυρας.

Ρήγας ο Βελεστινλής δικαίως μας προειδοποιούσε από τότε:

«Μην ελπίζετε εις ξένους/και υιούς νενοθευμένους./ Πάρα μόνο στην ανδρείαν/των Ελλήνων την καρδίαν»!

Τα υπόλοιπα περιττά και επικίνδυνα.

Κάποιος σεμνός και προβληματισμένος πολίτης μας εφοδίασε με το παρακάτω βαθυτάτου νοήματος ζωής γράμμα του κορυφαίου των ελληνικών γραμμάτων Νίκου Καζαντζάκη. Αξίζει να το διαβάσουμε μαζί. Γραμμένο από την Παναγία του Βουνού της Σίφνου και πάνω στο λευκό μνήμα της Μοναχής Θεοφίλης:

«Σίφνος, Παναγιά τού Βουνού, 13-7-15

Άγαπητέ μου κ. Ζερβέ

Ζώ επί τέλους της ζωή μου. Ένα κελί κάτασπρο, ένα λαγήνι νερό, λίγο γάλα και αυγά κ΄ ένα παραθυράκι απ΄όπου βλέπω τη θάλασσα και τις ελιές στο πλάι του βουνού. Κ΄ έπειτα, απόξω, μια μεγάλη αυλή πλακοστρωμένη και στην άκρα το λευκά μνήμα της «Μοναχής Θεοφίλης», που απάνω του τώρα ακουμπώ και σας γράφω. Είμαι αληθινά βαθύτατα ευτυχής. Μου φαίνεται πως τίποτα δεν μπορώ πια να επιθυμήσω. Η ψυχή μου λευτερώθηκε και άρχισα να γράφω και βρίσκομαι διαρκώς κάτω από τα φτερά αν όχι της Νίκης, μα του Λυτρωμού.

Πόσο μάταια περιέπλεξαν οι άνθρωποι τη ζωή τους με πλήθος ανόητες ανάγκες. Απεδώ ο παραλογισμός της κοινωνικής ζωής μου κάνει κατάπληξη. Προς τί όλα αυτά; Η ζωή είναι υψηλότερη και απλούστερη. Τηνε νοιώθω εδώ, στην αυλή, το βράδυ σα βασιλέψει ο ήλιος και υψωθεί το φεγγάρι και φυσήξει το βραδυνό αεράκι. Ή τη νύχτα, σαν ξυπνώ και για να πιστέψω σ΄ευτυχία μου, ανοίγω το κελί και βλέπω τον κάτασπρο τρούλο της εκκλησίας κι ακούω το μακρινό γαύγισμα του σκύλου στο φεγγάρι. Αναπνέω το Θεό, σαν τον αέρα το βουνήσιο και όλο μου το σώμα φεγγοβολά από την παρουσία του. «Φυγή μόνου προς μόνον»! τα τελευταία αυτά λόγια του Πλωτίνου πως θάθελα να γίνουν η αρχή μιας νέας, ανώτερης ζωής!

Πάντα δικός Σας

Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ»

Έχει βαρύνουσα και ακριβή σημασία η μαρτυρία του Καζαντζάκη. Είναι η κατάθεση της ψυχής ενός μεγάλου που συνέλαβε εξ όνυχος τον λέοντα, εν προκειμένω το νόημα της ζωής. Και δακτυλοδεικτεί το δικό μας δρόμο.

Η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου το 2004 είχε αναδειχθεί όπως θυμόμαστε όλοι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Οι αθλητές της εξήγησαν προ ημερών στην τηλεόραση τους λόγους του πρωτείου: Λειτουργούσαμε όλοι ως ένα σώμα και μία ψυχή και πειθαρχούσαμε στον ΕΝΑ τον ηγέτη(Ρεχάγκελ).

Το μυστικό της επιτυχίας λοιπόν! ΈΝΑ σώμα, ΜΙΑ ψυχή και ΕΝΑΣ ηγέτης.

Παράδειγμα για όλους του αγώνες μας!

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Περί Χάγης και άλλων δαιμονίων

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ύπουλη και ωμή τουρκική απειλή. Την ίδια ώρα βαλλόμεθα από ένα ασυγκράτητο και φυσικά ανεξέλεγκτο ισλαμικό (λαθρο)εποικισμό. Το πολιτικό μας προσωπικό δεν παρέχει σοβαρά δείγματα αυτοσυνειδησίας των κινδύνων που εγκυμονούνται από αυτήν την εξέλιξη.

Είναι επιτακτική ώρα για έναν εκ βαθέων αναστοχασμό. Η Άγκυρα έχει «εργαλειοποιήσει» τις λαθρομεταναστευτικές ροές και αυτές οι «υβριδικές» επιλογές της, όπως π.χ. πλατφόρμες τελευταίας τεχνολογίας μάς βρίσκουν πολύ πίσω.

Βιώνουμε μια ραγδαία δημογραφική κατάρρευση. Έχουν βαρύνουσα σημασία οι επισημάνσεις τού Πολυβίου (203-130 π.Χ.) για τα αίτια της δημογραφικής πτώσεως που οδήγησαν στην υποταγή τού Ελληνισμού στους Ρωμαίους.

«Επέσχεν ἐν τοῖς καθ' ἡμᾶς καιροῖς τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἀπαιδία καὶ συλλήβδην ὀλιγανθρωπία, δι' ἣν αἵ τε πόλεις ἐξηρημώθησαν καὶ ἀφορίαν εἶναι συνέβαινε, καίπερ οὔτε πολέμων συνεχῶν ἐσχηκότων ἡμᾶς οὔτε λοιμικῶν περιστάσεων (…) τῆς αἰτίας προφανοῦς ὑπαρχούσης καὶ τῆς διορθώσεως ἐν ἡμῖν κειμένης»(=Συνέβη στον καιρόν μας να επικρατήσει σ’ όλη την Ελλάδα έλλειψη παιδιών και γενικώς έλλειψη ανθρώπων, εξαιτίας της οποίας και οι πόλεις ερημώθηκαν τελείως και επήλθε αφορία των [καρπών της γης] αν και ούτε συνεχείς πόλεμοι μάς κατέλαβαν, ούτε περιστάσεις μεταδοτικών ασθενειών» (…) η αιτία ήταν εμφανής και η διόρθωση ήταν στα χέρια μας).

«Τῶν γὰρ ἀνθρώπων εἰς ἀλαζονείαν καὶ φιλοχρημοσύνην, ἔτι δὲ ῥᾳθυμίαν ἐκτετραμμένων (…), ταχέως ἔλαθε τὸ κακὸν αὐξηθέν»(=διότι οι άνθρωποι είχαν εκτραπεί στην αλαζονεία και την φιλοχρηματία, και επίσης στην τεμπελιά. Έτσι το κακό αυξήθηκε χωρίς να γίνει αντιληπτό).

Πολύς λόγος περί Χάγης. Κίνδυνος – θάνατος! Θυμούμαι στο υπουργικό συμβούλιο τής 27.03.1987 τον Ανδρέα Παπανδρέου να ξεκαθαρίζει απόλυτα το ζήτημα τής Χάγης: «Εμείς έχουμε καλέσει, και επαναλαμβάνω και τώρα την Τουρκία να προχωρήσει στην αποδοχή της πρότασής μας να πάμε στη Χάγη. Αυτό προϋποθέτει ένα συνυποσχετικό υπογραμμένο από τους δύο και με αυτή την έννοια διάλογος για το συνυποσχετικό είναι λογικός. Και ουδέποτε είχαμε ή έχουμε αντίρρηση για την πραγματοποίησή του. Πολιτικό διάλογο με την Τουρκία για άλλα θέματα δεν είναι δυνατόν να κάνουμε γιατί είναι όλα πολιτικά και αφορούν αποκλειστικά το ποια κυριαρχικά δικαιώματα η Ελλάδα θα παραχωρήσει στη Τουρκία. Αυτό δεν λέγεται διάλογος. Αυτό είναι μήνυμα προς ηττημένο και δεν δεχόμαστε τέτοια μηνύματα»!

Ο τούρκος όμως αντιγράφοντας εν προκειμένω τον Κινέζο Πρόεδρο δεν δέχεται τις διατάξεις τού δικαίου της θάλασσας (UNCLOS), επιλέγει ποιες τού συμφέρουν, ενώ απορρίπτει εκείνες που δεν του συμφέρουν…

Ωστόσο η κυβέρνησή μας, χωρίς να το λέει ξεκάθαρα, φαίνεται να ερωτοτροπεί με την Χάγη. Είναι προφανές ότι μεμια τέτοια επιλογή συμπίπτουν οι έξωθεν οδηγίες (ανάγνωθι: Βερολίνο!).

Το ΔΔ της Χάγης δεν διαθέτει προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των μελών του, όπως π.χ. ένα εθνικό δικαστήριο. Είναι δικαστήριο πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οι κινέζοι πήγαν στη Χάγη, αλλά όταν η απόφαση δεν τους βόλευε, έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα την εκτελέσουν!

«Η διένεξή μας με την Τουρκία είναι (γεω)πολιτική. Μπορούμε να φανταστούμε 15 ακεραίους διεθνείς δικαστές να κρίνουν μια διακρατική διαφορά αιρόμενοι υπεράνω σκοπιμοτήτων;» Μετά λόγου μεγίστης γνώσεως έγραψε αυτά ο πρώην Πρόεδρος κ. Χ. Σαρζετάκης (Εστία, 31/12/19).

Οι καναλάρχες φαντάζονται ότι η προβολή ειδεχθών εγκλημάτων στην οποία συχνότατα επιδίδονται (π.χ. «τεμάχισε τον νουνό του και τον πέταξε στα σκουπίδια» ή «το θύμα φιμωμένο και δεμένο χειροπόδαρα σε καρέκλα» κ.τ.τ.) τους εξασφαλίζει μπόλικο φιλοθεάμον κοινό. Γελιούνται μάλλον, ενώ δηλητηριάζουν την αισθητική και προπαντός την ηθική ευαισθησία τού Λαού που ευτυχώς παρά την μακρόχρονη διάβρωση σε σημαντική μερίδα τού κόσμου επιβιώνουν και αυτές.

Λίγη αυτοσυγκράτηση και κάποιος σεβασμός στο κοινό τους επιτέλους. Αλλιώς υπάρχουν διατάξεις, οι οποίες όμως «αργούν». Γιατί;

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Να υπερασπιστούμε τα ζωτικά μας συμφέροντα προς πάσαν κατεύθυνση

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Τον Ιούνιο τού 1828 ο Βίκτωρ Ουγκώ, διάσημος από τους περιώνυμους «Αθλίους» του, συνόψισε το τουρκικό κακούργημα εκείνων των ημερών, τις σφαγές της Χίου, στο έξοχο ποιητικό του δημιούργημα «Το Ελληνόπουλο» :

«Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ΄ όμορφο νησί μαύρη απομένει ξέρα.

(…)

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι επάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο

κάθεται σκύβει θλιβερά

(…)

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτος στις ράχες

Για να μην κλαις λυπητερά, τ΄ ήθελες τάχα να ΄χες;

(…)

Τι θες και απ΄ όλα τα αγαθά

τούτα; Πες! Τ΄ άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

Διαβάτη, μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

βόλια, μπαρούτη θέλω, να!» 

Ερώτηση κρίσεως: σε ποιο βαθμό τα σημερινά Ελληνόπουλα ταυτίζονται, μοιάζουν το «Ελληνόπουλο» του Βίκτωρος Ουγκώ;

Απάντηση, επίσης κρίσεως: ο επικυρίαρχος εθνομηδενισμός, η εκ των ένδον διάβρωση της Παιδείας, το παρασιτικό σύστημα κοινωνίας και οικονομίας αυτοπαγιδεύουν το λαό στη λογική της υποταγής.

Αυτό σημαίνει ότι εκμηδενίζουν κάθε θέληση αντιστάσεως. Ο έστι μεθερμηνευόμενο: μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε!

Ανοικτά σύνορα! Ξέρετε άλλη χώρα να διατηρεί ανοικτά σύνορα;Γνωρίζετε άλλη χώρα όπου στρατός και αστυνομία, αντί να εμποδίζουν τους λαθροεισβολείς, τούς υποδέχονται εν χορδαίς και οργάνοις και δια των δυσωνύμων Μ.Κ.Ο. τους εξασφαλίζουν στέγη, τροφή, διαμονή ακόμη και πεντάστερα ξενοδοχεία!

Ο λαθροεποικισμός απειλεί σοβαρά την ασφάλεια του κράτους. Αν λάβει κανείς μάλιστα υπ΄ όψη του ότι αυτήν την περίοδο η λαθραίοι είναι στην πλειονότητά τους Πακιστανοί, δηλαδή προέρχονται από τον πιστότερα σύμμαχο του Ερντογάν, το Πακιστάν, τότε συνειδητοποιεί ότι όλοι αυτοί αποτελούν δυνάμει εχθρικό στρατό εντός των Ελληνικών συνόρων, που είναι πανεύκολο σε μια κρίσιμη ώρα να μεταβληθούν σε ενεργεία.

Συμφωνούμε με τον Γιώργο Καραμπελιά: «αντιστρέφοντας την θανατηφόρα λογική της ύστερης μεταπολίτευσης, να συγκροτήσουμε ένα αντίπαλο δέος στον κυρίαρχο εθνομηδενισμό. Να αποκρούσουμε τις σημερινές απειλές της νεοοθωμανικής Τουρκίας. Να θωρακίσουμε τα σύνορά μας και να αρχίσουμε να μεταβάλλουμε το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της χώρας».

Αυτό πρέπει να είναι και το μήνυμα για τα 200 χρόνια από την Μεγάλη Επανάσταση τού 1821.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων τις επόμενες μέρες θα «πέσουν» οι υπογραφές Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ για τον αγωγό EastMed. Η Ιταλία δηλώνει έτοιμη να συνυπογράψει. Και αυτό αποτελεί ηχηρό ράπισμα στον (ψευδο)σουλτάνο της Άγκυρας.

Ο Ερντογάν δεν θα καταφέρει να σπάσει το γεωστρατηγικό πλέγμα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ / Ελλάδα, Κύπρος-Αίγυπτος / Ελλάδα-Κύπρος-Ιορδανία. Θα μείνει στην απομόνωσή του. Αν και με μισή καρδιά, συνυπέγραψε ως και ο Τραμπ!

Βέβαια ο «τρελλός της γειτονιάς» εξαγγέλλει για κάθε κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδος! Δεν θα του βγει. Από εμάς εξαρτάται. Αν όμως το «καταπιούμε», χαθήκαμε. Δεν υπάρχουν «ομπρέλες προστασίας» και άλλα τέτοια. Μόνοι θα αναμετρηθούμε με τον παγκάκιστο γείτονα και θα τον νικήσουμε! Διακόσια χρόνια πριν οι πρόγονοί μας διέλυσαν με την Επανάστασή τους την μεγαλύτερη αυτοκρατορία τού καιρού τους, την Οθωμανική. Και οι πρόγονοί μας ήταν υπόδουλοι που διεκδικούσαν την ελευθερία τους. Και το πέτυχαν! Οι εγχώριες ελίτ σήμερα, έμφοβες, ως μη όφειλε, ψάχνονται άρον άρον να σύρουν την χώρα στη Χάγη. Εννοείται ότι η πάγια θέση μας για το Δ.Δ. είναι ότι μόνο για το νομικό ζήτημα της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ προσφεύγουμε. Οι Τούρκοι θέλουν να πάνε στη Χάγη «εφ΄ όλης της ύλης». Εάν η Ελλάδα (παρα)συρθεί σε μια τέτοια εκδοχή, αλλοίμονό μας. Περί Χάγης και άλλων δαιμονίων δέστε το άρθρο τού Σ. Λυγερού «Γιατί η Χάγη είναι πρόσχημα και όχι ασφαλές καταφύγιο»(slpress.gr). 

Το διεθνές δίκαιο μάς διδάσκει ότι στρατηγική είναι η βέλτιστη χρήση των μέσων προς εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών μας συμφερόντων. Ωστόσο, παρόλο που ο λαός θυσίασε τα χρόνια αυτά κολοσσιαίους πόρους για την εθνική ασφάλεια, υποκύπτουμε συνεχώς στους τουρκικούς εκβιασμούς. Στην Κύπρο υιοθετήσαμε την υπονομευτική«Διζωνική – Δικοινοτική», καθώς και την περιβόητη «πολιτική ισότητα», όπου εξισώσαμε το 18% των τ/κ με το 82% των ε/κ, δηλαδή θέσαμε την Μεγαλόνησο υπό τουρκική κυριαρχία.

Θα εφαρμόσουμε κάποτε τις πρόνοιες τού διεθνούς δικαίου για την αιγιαλίτιδα ζώνη των 12 μιλίων; Ας τολμήσουμε, επιτέλους, να το πράξουμε (Π. Ήφαιστος: Γιατί ο Τσαβούσογλου δεν θεωρεί την Ελλάδα βιώσιμο κράτος).

Θα αλλάξουν όλα ριζικά αν τα Ελληνόπουλα σήμερα αντιγράψουν το Ελληνόπουλο τού Βίκτωρος Ουγκώ και πουν με την ψυχή τους «βόλια, μπαρούτι θέλουμε, να !».

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Ευχές για κάθε ευλογία τού Θεού στην πατρίδα και το σπιτικό Σας τις Άγιες Μέρες των Εορτών και όλον τον Καινούργιο Χρόνο.                            Στέλιος και Κατερίνα Παπαθεμελή   Βασιλόπιτά μας Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020  και ώρα 6.30 μ.μ., στην αίθουσα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Εθν. Αμύνης 1, Θεσσαλονίκη.

Η ποιότητα της πολεμικής δυνατότητας εξισορροπεί ποσοτικά πλεονεκτήματα τού εχθρού.

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Γιορτάζουμε μεθαύριο τα Χριστούγεννα. 2019 χρόνια από Γεννήσεως τού Κυρίου. Διαπιστώνουμε όμως με θλίψη τον περιορισμό της Εκκλησίας στις μέρες μας στο περιθώριο της Ιστορίας. Και αυτό είναι έργο εν μέρει μόνον των αρνητών Της. Εν πολλοίς είναι «κατόρθωμα» οικείων αδυναμιών. Η Βασιλεία τού Θεού, όπως έγραψε ο μαρξιστής τότε Γκαρωντί, «δεν είναι μια υπόσχεση που περιμένουμε παθητικά την πραγματοποίησή της, αλλά είναι καθήκον που πρέπει να εκπληρωθεί». Προφανώς «δαπάναις και ενεργείαις» μας! Καλά Χριστούγεννα!

Οι νεοελληνικοί παροιμιόμυθοι, αξιοπρόσεκτοι και διδακτικοί, πάντοτε πείθουν με την αμεσότητά τους και διδάσκουν με τη σοφία τους.Χαρακτηριστικό και επίκαιρο παράδειγμα το ακόλουθο: «Ο τούρκος στα παιδιά του, πριν μάθει το αλφάβητο, λέει: Την πρώτη γνώση τού ρωμιού να την έχει το άλογό μας και τη δεύτερη να την έχουμε εμείς»(Νεοελληνικοί Παροιμιόμυθοι, Ερμής, αρ.225).

Ο προαιώνιος, διαχρονικός και κύριος εχθρός τού Ελληνισμού είναι ασφαλώς η Τουρκία. Η Τουρκία τού χθες, τού σήμερα και άχρι καιρού και η Τουρκία τού αύριον. Το να μας λοιδορεί πάντως αυτή λόγω τού όγκου της, ας πούμε «πάει κι έρχεται». Το να μας λοιδορούν όμως τα Σκόπια και η Αλβανία είναι αλλόκοτο και βαθύτατα προσβλητικό. Η μισή Αλβανία «σιτίσθηκε» αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα. Απορροφήσαμε όλη την ανεργία και την ανέχεια αυτού του αχάριστου γείτονα. Όσο για τα Σκόπια περίπου τα «υιοθετήσαμε».

Ο αυτοβαυκαλιζόμενος «σουλτάνος» μάς προκαλεί αισχρά και όσο υποχωρούμε θα μάς προκαλέσει προσεχώς στον «κύβο» και πιθανότατα στην «νιοστή».

Επιβάλλεται αμελλητί να αλλάξουμε 180 μοίρες την εθνική μας ψυχολογία και φυσικά την στρατηγική μας. Να περάσουμε από την παθολογικά αμυντική στάση στην αντεπίθεση. Το είπαμε και πάλιν και πολλάκις: έθνος που επιλέγει παθητική συμπεριφορά είναι καταδικασμένο να σέρνεται. Έχει χάσει τις πρωτοβουλίες!

Παρενέβη ξαφνικά και ο πρωθυπουργός των Ιμίων («γκρίζες ζώνες»), της Μαδρίτης («ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο»), τού Ελσίνκι («συνοριακές διαφορές»), της παράδοσης τού Οτσαλάν στους σταυρωτές του, τού Σχεδίου Ανάν, των S-300 που, αντί της Κύπρου για την οποία και από την οποία αγοράστηκαν «υψηλή επιταγή», αποθηκεύτηκαν = αχρηστεύτηκαν στη Κρήτη! Οι πολιτικοί και η πολιτική τής παρακμής στην διαπασών!..

Έγραφε τω καιρώ εκείνω (6/11/93) ο μακαριστός Μιχάλης Δούντας («Είναι ανεξάρτητη η Ελλάς;», Κάκτος σ.248): «Έσχατο, αναντικατάστατο έρεισμα εθνικής ανεξαρτησίας παραμένει η ισχύς, ως σύνθεση οικονομικής ευρωστίας, κοινωνικής συνοχής, συλλογικής συνείδησης και αξιοπρέπειας, παιδευσιακού επιπέδου,λαϊκού φρονήματος, κρατικού κύρους. Σε ύστατη, όμως, ανάλυση, ιδίως σε περιόδους γεωπολιτικών αναστατώσεων, η ισχύς συμπυκνώνεται σε πολεμική ικανότητα. Δραματική αλλά αειθαλής αλήθεια».

Και το «δια ταύτα»:

«Η ποιότητα της πολεμικής δυνατότητας είναι ο μόνος τρόπος να εξισορροπηθούν εν γένει ποσοτικά πλεονεκτήματα τού αντιπάλου».

Και όποιος (από τους ιθύνοντες) κατάλαβε, κατάλαβε!..

Το 1976 ο Ανδρέας Παπανδρέου καλούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή «Βυθίσατε το Χόρα!». Τον Μάρτιο τού 1987 με τον Οζάλ απέναντί του, αποφασισμένο να βγάλει το «Σισμίκ» για έρευνες στο Αιγαίο, διεμήνυσε στους τούρκους και την αμερικανονατοϊκή κομπανία τους ότι θα το βυθίσει! Αποτέλεσμα. Οι Αμερικανοί έλαβαν «τοις μετρητοίς» την απειλή τού Ανδρέα διότι τον θεωρούσαν αποφασισμένο και «απρόβλεπτο»! Προβλεπτός ή απρόβλεπτος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το «αποφασισμένος»!

Πήγαν να συναντήσουν τον Κύριο και Θεό τους δύο άρχοντες τού Ορθοδόξου στοχασμού και της ισοδιάστατης κοινωνικής δράσης, ο Γέροντας Εφραίμ τής Αριζόνας και ο ακάματος πανεπιστημιακός πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός. Ο πρώτος ίδρυσε και ανέδειξε 19 μοναστήρια στο Νέο Κόσμο (17 στις ΗΠΑ, 2 στον Καναδά), ο δεύτερος καλλιέργησε και στήριξε χιλιάδες ψυχές. Ο Θεός να τους έχει δίπλα Του. Το αξίζουν!

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Μην ακούτε τους δειλούς και τούς μοιραίους

του Στέλιου Παπαθεμελή*

“Προσταγή στη φυλή μας, σα νόμος βαριά,

το παλιό ν’ αναστήσουμε θάμα.

Νάναι αιώνια σε τούτη τη γη η Λευτεριά,

κάποιας μοίρας ορίζει το τάμα».

(Σ. Σπεράντσας)

Ο ποιητής επιβεβαιώνει τη βαριά προσταγή στον Ελληνισμό να διαιωνίζει το τάμα της Λευτεριάς. Με αφετηρία αυτό δεν «συζητάμε» καμία απειλή κατά της Ελευθερίας μας. Την αποκρούουμε με νύχια και με δόντια, ψυχή τε και σώματι. Και το πράττουμε αποτελεσματικά.

Οι Έλληνες είμαστε βαθύτατα ειρηνιστές, αλλά είμαστε και ακραία πολεμιστές!

Παρά τα όποια προβλήματα της τελευταίας περιόδου οι οπλικές και προπαντός οι έμψυχες δυνατότητες τού Ελληνισμού μπορούν να καταπνίξουν την όποια τουρκική επίθεσηκαι να αχρηστέψουν τις υποδομές, την αεροπορία και το ναυτικό τού εχθρού.

Κάποιοι, πλεονάζοντες δυστυχώς στον δημόσιο λόγο, «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» επιχειρούν και ως ένα βαθμό καταφέρνουν να δημιουργήσουν κλίμα παραίτησης, ηττοπάθειας και βεβαίως φοβίας. Μην τους ακούτε και προπαντός μην τους πιστεύετε! Αυτοί δεν έλειψαν ποτέ, αλλά η αγωνιστικότητά μας, η αποφασιστικότητα ημών των άλλων τους περιθωριοποιεί και τους καθιστά τελικά ακίνδυνους.

Η πρόταση της «Εστίας» (11.12.19) να καταθέσει η Κυβέρνηση συντεταγμένες στον ΟΗΕ και να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα σε Κρήτη – Ιόνιο είναι απολύτως ρεαλιστική, και τελικά πατάει στον κάλο μ’ ένα σμπάρο τέσσερα τρυγόνια: Τουρκία, Αλβανία, Λιβύη κα Αίγυπτο (που εσχάτως μπάζει νερά).

Η αναβλητικότητα των ελληνικών αρχών να μην καταθέσουμε συνταταγμένες πριν την Τουρκία δεν ισχύει πλέον μετά την κίνηση της γείτονος. Είναι η Τουρκία που «ήρξατο χειρών αδίκων».

Ο Ράμα λειτουργεί ως «κολλητός» τού τούρκου δικτάτορα. Είναι ανθέλλην μέχρι μυελού οστο. Δεν έχουμε λόγο να τον προστατεύουμε. Ως εδώ!

Συχνά σερνόμαστε πίσω από τα γεγονότα. Είμαστε στόχος αυτού που ονομάζουν οι αναλυτές «απέραντη απειλή» από Τουρκία. Μην περιμένουμε σοβαρή αλληλεγγύη από εταίρους και «συμμάχους». Δοκιμάζουμε τη λιποψυχία τους από τα χρόνια τής Αλώσεως. Από τότε δυστυχώς τίποτα δεν έχει αλλάξει. Θα εμποδίσουμε τετελεσμένα με αγώνα και θυσίες ημών των ιδίων. Αν και υπάρχουν «έχοντες και κατέχοντες», εφόσον δεν κινείται μια κεντρική πρωτοβουλία για να τους ταρακουνήσει, το καθήκον μετακυλίεται προς πάντες τούς Έλληνες. Ο Μουσταφά Κεμάλ πάντως όταν έχανε το παιχνίδι, κάλεσε κάθε τούρκο «να δώσει τη μισή περιουσία» του για να πολεμήσουν τους Έλληνες.Εμάς δεν μας κάλεσε κανείς να προσφέρουμε τον «οβολόν» μας. Δεν κινήθηκε προς τους Εφοπλιστές και τους λοιπούς «έχοντες και κατέχοντες» να αγοράσουν μια φρεγάτα, ένα αεροπλάνο. Μπορούν, αλλά κάποια επίσημα χείλη να τους το πουν. Μέγα κενό στρατηγικής.

Στο μεταξύ οξύνεται στη διαπασών το (λαθρο)εποικιστικό. Κινδυνεύουμε να υποκατασταθούμε από αλλοφύλους (εσχάτως τούς κοντινότερους συμμάχους τού Ερντογάν Πακιστανούς) βεβαίως αλλοθρήσκους, μουσουλμάνους, αλλογλώσσους, μηδεμίαν συγγένειαν εχόντας με τον ελληνικό πολιτισμό.

Οι Alexandre Del Valle και Emmanouel Razavi δημοσίευσαν εσχάτως ένα δοκίμιο «Σχέδιο ισλαμοποίησης τής Ευρώπης». Ο Del Valle επισημαίνει: « Η ιδέα των Αδελφών Μουσουλμάνων για τη Δύση, είναι ότι δεν υπάρχουν σημαντικά εμπόδια στην επέκταση τού Ισλάμ, χάρη στην ελευθερία της λατρείας που παραχωρείται στους μουσουλμάνους αλλά απαγορεύεται στους μη μουσουλμάνους στη γη τού Ισλάμ»(…).

«Η ιδιοφυΐα των Αδελφών Μουσουλμάνων βρίσκεται στο ότιχρησιμοποιούν την ενοχή, το σύμπλεγμα των Δυτικών και στο να πιστέψουν οι μουσουλμάνοι ότι "διώκονται" για να δικαιολογήσουν ένα νεο-αποικιοκρατικό / σκοταδιστικό πρόγραμμαπου στοχεύει να κάνει τους μουσουλμάνους μια ξεχωριστή κοινότητα: αυτή είναι στρατηγική της «παράνοιας». http:www.atlantico.fr/decryptage/3583457 (Μτφρ. Ε. Νιάνιος). Λίγο μυαλό και περίσσεια εθνικής αποφασιστικότητας. Εδώ και τώρα!

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Ως εδώ και μη παρέκει!…

του Στέλιου Παπαθεμελή* 

Το κλίμα είναι βαρύ. Ο αγαρηνός έχει ξεσαλώσει. Και δεν απειλεί μόνον, αλλά πραγματοποιεί. Η επιθετικότητά του έχει υπερβεί κάθε όριο και συνεχίζει να την κλιμακώνει, ενώ οι ημέτεροι ψελλίζουν νερόβραστες παραπομπές στο … διεθνές δίκαιο! Ως εδώ και μη παρέκει!…

Ο Ανώνυμος Έλλην τής «Ελληνικής Νομαρχίας»(1806), συγκλονιστικού κειμένου,προσγείωνε τους Έλληνες καλώντας τους να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να μην περιμένουν βοήθεια από τους όποιους ξένους. Γράφει:

«Ίσως, τέλος πάντων, προσμένετε να μας δώσει την Ελευθερίαν κανένας από τους αλλογενείς δυνάστας; Ώ Θεέ μου! Έως πότε, ώ Έλληνες, να πλανώμεθα τόσον αστοχάστως; (…) Ποιος αγνοεί, ότι ο κύριος στοχασμός των αλλογενών δυναστών είναι εις το να προσπαθήσουν να κάμουν το ίδιόν των όφελος με την ζημία των άλλων;»

Ψηλαφούμε τους «τύπους των ήλων» της κοινωνίας μας. Στο αρνητικό της θυμίζει σημεία από τις εναλλασσόμενες φάσεις τού Αγώνα τού’21 όπου ωστόσο και στις πιο κρίσιμες στιγμές κυριαρχούσε η ελπίδα και η βεβαιότητα της νίκης και όχι η απόγνωση.

Βιώνουμε μία φάση που θυμίζει την δραματική δυσθυμία και αθυμία που προς στιγμήν επεκράτησε στους Αγωνιστές μετά και λόγω της πτώσης τού Μεσολογγίου.

Στα Απομνημονεύματά του ο Γέρος τού Μοριά σχολιάζει τα “ύστερα” της πτώσεως: “Τι να κάνομεν τώρα Κολοκοτρώνη;” “Τι να κάνομεν;” τους λέγω: “Την αυγήν να κάνομεν συνέλευσιν ν’ αποφασίσουμε κυβέρνηση πέντε, έξι, οκτώ άτομα δια να μας κυβερνήσουν (…) και ημείς οι άλλοι να σκορπίσομεν εις τες επαρχίες και να πιάσομεν γενικώς τα άρματα, ως τα πρωτοπιάσαμεν εις την Επανάστασιν”(Τερτσέτη / Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, τ.4, σ.167).

Πρακτέα και στη παρούσα εθνική κρίση όσα υπέδειξε στην τοτινή ο Γέρος τού Μοριά.

Η επίσημη Ελλάς όμως αντιπαρέρχεται σιωπώσα, ή το πολύ ψελλίζουσα αναφορές στο διεθνές δίκαιο, την αισχρή ρητορική επιθετικότητα τού εξ ανατολών ανισόρροπου.

Δεν έχουμε στρατηγική. Οφείλουμε αμελλητί να αποκτήσουμε. Μετά την προχθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, οι τούρκοι ανεκοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε νέες γεωτρήσεις και έρευνες, και δη στις περιοχές του παράνομου μνημονίου συνεννόησης Τουρκίας-Λιβύης.

Και η εξ αρχής κενόδοξη περί «γαλάζιας πατρίδας» ρητορεία τους έχει μετατραπεί ήδη σε εμπράγματη.

Είναι αδιανόητο – τί άλλο πρέπει ναδουν τα μάτια των Ελλήνων για να αποφασίσει το κράτος τους να συμπεριφερθεί ως κράτος. Δηλαδή να προστατέψει τα σύνορά του;

Σε μία περίεργη έξαρση της λεγόμενης «διπλωματίας των προγευμάτων» ο Έλλην υπΕξ καλεί διαδοχικά τον αλβανό και σκοπιανό ομολόγους του, προφανώς για να τους «γλυκάνει» μετά το Μακρόν. Εναντίον τού έχει αναφανδόν ταχθεί η Κυβέρνησή μας! Κάποιος πρέπει να διδάξει στους διαχειριστές της εξωτερικής μας πολιτικής ότι ο χρυσούς κανών της είναι το «do ut des».

Εν προκειμένω δεν μπορεί να παίρνει ο (τουρκ)αλβανός τα πάντα και να συνεχίζει να μεταχειρίζεται την ελληνική Ομογένεια ως πολίτες γ’ κατηγορίας! Δεν γίνεται!

Από το Montego Bay οπότε υπεγράφη (1982) η Διεθνής Σύμβαση για το δίκαιο της Θάλασσας παρήλθαν 37 χρόνια. Εμείς όμως δεν κάναμε την παραμικρή ενέργεια κατοχύρωσης των θαλασσίων ζωνών μας. Είμαστε αναπολόγητοι διότι, ενώ βαλλόμεθα πανταχόθεν (έσχατο επεισόδιο η «συμφωνία» Τουρκίας – Λιβύης) εφησυχάζουμε μακαρίως ως να μην συμβαίνει τίποτα!…

Δεν υπάρχουν προστάτες. Δεν υπάρχουν σταθερές συμμαχίες. Υπάρχουν μόνοσυμφέροντα. Με την πρώτη κανονιά οι Αμερικανοί θα μας προδώσουν, αυτοί κυρίως. Πρόσφατο παράδειγμα ο ιδιόρρυθμος πρόεδρός τους πρόδωσε τους Κούρδους(υπέρ τού Ερντογάν) και αμέσως μετά πρόδωσε και τους Αρμένιους και πάλι υπέρ του ίδιου αδίστακτου ισλαμιστή, τον οποίον καλοδέχτηκε και κατ΄ εξαίρεση προχθές.

Αντεπίθεση τώρα. Ως εδώ και μη παρέκει!..

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Η Ρωμιοσύνη «ν ὰ τ η π ε τ ι έ τ α ι ἀ π ὸ ‘ ξ α ρ χ ῆ ς κ ι ἀ ν τ ρ ε ι ε ύ ε ι κ α ὶ θ ε ρ ι ε ύ ε ι»

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η κυβέρνηση εκ στόματος Αδώνιδος-Σπυρίδωνος “καθησύχασε” τον ελληνικό λαό ότι η διαβόητη συμφωνία των Πρεσπών « δεν θα καταργηθεί μονομερώς, ακόμα και αν γίνει πρωθυπουργός ο Μ. Αλέξανδρος» (!).

«Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί του και θύραν περιοχής περί τα χείλη του» (Ψαλμός 140, 3).

Έχει δίκαιο ο Γ. Μαλούχος ( ΝΕΑ 16-17/11/2019): «Αν και ταλαιπωρημένη από την πολυετή πτώχευση, η Ελλάδα διαθέτει ένοπλες δυνάμεις που, αν θέλει, μπορούν να κάνουν την Τουρκία να μετανιώσει πολύ πικρά για οτιδήποτε επιχειρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση».

Αυτό πρέπει να το ενστερνισθούν ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της χώρας, τα ΜΜΕ, οι Δάσκαλοι, τελικά τα ίδια τα παιδιά μας.

Είναι υπέρ ποτε αναγκαίο ένα κίνημα νατιβιστικό (Νατιβισμός= κίνημα που στοχεύει στην αναζωογόνηση παραδοσιακών, πολιτιστικών αξιών, ηθών, εθίμων ως αντίδραση στη ξενική πολιτιστική διείσδυση).

Άλλο το 1922 και το 1974 και ολότελα διαφορετικά σήμερα. Οξύνονται τα αντανακλαστικά των πολιτών και, αν δεν πλεονάζει ακόμη, πάντως είναι ζωντανή η αυτοπεποίθηση του λαού μας.

Η καγκελάριος, επειδή το τού Μακρόν της χάλασε τη σούπα της ένταξης της ψευδώνυμης Μακεδονίας και της Αλβανίας στην Ε.Ε., μεθοδεύει τώρα άλλα κόλπα. Ψάχνεται να βρει τρόπο να βάλει τον Ζάεφ και τον Ράμα στην Ευρώπη απ’ το παράθυρο, και αν δεν, από την …καπνοδόχο!

Όπως έλεγε ο Σύρος νεοπλατωνικός Ιάμβλιχος (270 μ.Χ.) «ομοίως επισφαλές μαινομένω δούναι μάχαιραν και πονηρώ δύναμιν»(=Εξίσου επικίνδυνο να δώσεις μαχαίρι στον τρελλό και δύναμη στον κακό).

Με τις πονηριές της Μέρκελ συμπορεύεται - φευ! - και η Ελληνική κυβέρνηση. Απόδειξη η απόφασή της να συγκαλέσει «Βαλκανική Σύνοδο» στο α’ τρίμηνο τού 2020. Ο Ζάεφ απεκάλυψε ότι «ο κ. Μητσοτάκης μου υποσχέθηκε πως θα μας βοηθήσει» και «θα μιλήσει με όλους τους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Μακρόν». Την ίδια στιγμή ο αλβανοσλάβος εξέδιδε απειλητική ανακοίνωση ότι «η διαφημιστική εκστρατεία της Ελλάδος για τα μακεδονικά προϊόντα συνιστά «μονομερή προσέγγιση που θα μπορούσε να υπονομεύσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και να έχει αρνητικό αντίκτυπο»!

Η πατρίδα έχει απόλυτη ανάγκη την ενότητα και ομοψυχία όλων μας. να ξαναβρεί τις προτεραιότητές της, να ανακτήσει την εθνική αυτοπεποίθησή της.Η επέτειος τών 200 χρόνων από το 1821 πρέπει να εορτασθεί σε ατμόσφαιρα πατριωτισμού, που να διευκολύνει το βάπτισμα των σημερινών Ελλήνων στα ιερά νάματαπου έκαναν ήρωες τους αγωνιστές τού κορυφαίου Έπους.

Τα κλεμμένα γλυπτά τού Παρθενώνα στο Βρετανικό μουσείο πρέπει και μπορούν να επιστραφούν στην Ελλάδα! Μάς το βεβαιώνει ο . Ο κορυφαίος αυστραλός δικηγόρος που έχει μελετήσει κάθε νομική πτυχή τού θέματος έγραψε βιβλίο όπου αναλύει καταλεπτώς το πρόβλημα. (Εκτενής ανάλυση των θέσεών του στην “Καθημερινή”, 10.11.2019). Ο κ. Τσίπρας δεν τον τίμησε ούτε με μια τυπική απάντηση ότι το έλαβε. Ευελπιστεί ότι ο κ. Μητσοτάκης θα του απαντήσει και θα προσχωρήσει στη δικαστική διεκδίκηση. Ίδωμεν!

Κάθε Έλληνας αθλητής που διαπρέπει στο άθλημά του τιμά την Ελλάδα. Είναι άξιος της Πατρίδος. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πρωτεύει στο Τένις. Λογικό να επαινεθεί απ’ όλους. Αμ δεν συνέβη αυτό.Αντίθετα επικρίθηκε (!). Γιατί; Απλούστατα ο πρωταθλητής μας μίλησε με σεβασμό για τον Πολιτισμό, την Ιστορία, τις Παραδόσεις του Λαού μας, τη Γλώσσα μας. Εξήρε την ταυτότητα τού Ελληνισμού. Τί τα γύρευε όλα αυτά ο άμοιρος και βρήκε τον μπελά του; Αντί επαίνων οι μιντιακοί τον κατσάδιασαν γι’ αυτά που είπε και συρρίκνωσαν αυτό που πέτυχε στο στίβο ως οιονεί «ιδιωτικό». Τρελλά πράγματα!

Όσα είπε δεν άρεσαν στους νεοταξίτες και έχυσαν τη χολή τους για να μειώσουν την αξία των πρωτείου. Χίλια μπράβο στο παλλικάρι και ντροπή για όσους αποπειράθηκαν να σπιλώσουν την αξία της νίκης του.

Ο πρώην πρόεδρος της Εσθονίας Τόμας Χέντρικ Ιλβες μιλάει για το κατόρθωμά του να μετεξελίξει τη χώρα του σε «Τίγρη της Βαλτικής» και συμβουλεύει τους ημετέρους: «Απλά κάντε το». «Το κλειδί είναι να αποκτήσει κάθε πολίτης έναν αριθμό ώστε να ταυτοποιείται στο ψηφιακό χώρο, όπως ταυτοποιείται στο πραγματικό χώρο. Όλα τα άλλα έρχονται».

Βρήκε εδώ ευήκοα ώτα. Ίδωμεν!

Τελικά

«Τ ὴ ν ρ ω μ ι ο σ ύ ν η μ ὴ τ ὴ ν κ λ α ῖ ς -

ἐ κ ε ῖ π ο ὺ π ά ε ι ν ὰ σ κ ύ ψ ε ι

μὲ τ ὸ λ ο υ ρ ὶ σ τ ὸ ν σ β έ ρ κ ο,

Ν ὰ τ η π ε τ ι έ τ α ι ἀ π ὸ ‘ ξ α ρ χ ῆ ς

κ ι ἀ ν τ ρ ε ι ε ύ ε ι κ α ὶ θ ε ρ ι ε ύ ε ι

κ α ὶ κ α μ α κ ώ ν ε ι τ ὸ θ ε ρ ι ὸ

μ ὲ τ ὸ κ α μ ά κ ι τ ο ῦ ἥ λ ι ο υ»(Ρίτσος).

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

«Καιρός τού ποιήσαι!»

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η Συνθήκη των Σεβρών (28 Ιουλίου / 10 Αυγούστου 1920) αποτέλεσε το αποκορύφωμα των ένοπλων απελευθερωτικών αγώνων τού Ελληνισμού στην επική εκείνη εξόρμηση τού Γένους 1912-1920. Δημιούργησε την “Ελλάδα των 2 ηπείρων και 5 θαλασσών”. Η Μικρασιατική Καταστροφή δηλητηρίασε την μνήμη τού Έθνους και έκτοτε μπήκε στην εθνική λήθη.

Τώρα πληροφορούμεθα (άρθρο τού καθ. Αλ. Ηρακλείδη, ΠΑΡΟΝ,10/11/19) ότι το «σύνδρομο των Σεβρών» επανέρχεται ακάθεκτο στη Τουρκία. Το φάσμα των Σεβρών ο φόβος επιστροφής στις μέρες και τα γεγονότα που συρρίκνωσαν την Τουρκία στο 1/3 των σημερινών της ορίων, ο συγκεκριμένος φόβος διακατέχει όχι μόνο τους απλοϊκούς και αναλφάβητους χωρικούς, αλλά κυριαρχεί στους κύκλους των διανοουμένων, των επαγγελματιών και των πολιτικών.

Αυτό πρέπει να εκμηδενίσει τον όποιο φόβο των Ελλήνων απέναντι τού τωρινού μεγέθους της Τουρκίας.

Στη Κυβέρνηση επικρατούν οι εθνομηδενιστές και οι …δικαιωματιστές. Αυτοί, είτε εξουσιάζει η Αριστερά είτε η Δεξιά, είναι που κάνουν κουμάντο. Έσχατο δείγμα το «είπα – ξείπα» τού υπουργού Δικαιοσύνης περί επαναφοράς των ποινών για εξύβριση των θείων. Τελικά οι επαγγελματίες «δικαιωματιστές» είναι το κράτος εν κράτει!..Ντροπή σας ελληνόφωνοι (σας λέμε έτσι, αν και τα ελληνικά σας είναι χειρότερα από τα αγγλικά σας).

Το όνομά του: Σούλτχαϊς, η ιδιότητά του, πρώην πρέσβης της Γερμανίας στην κατά τ’ άλλα γερμανοκρατούμενη Ελλάδα (2005-2010). Μιλάει με χλευασμό για τη χώρα που τον φιλοξένησε και με απροσμέτρητο θράσος αποφαίνεται ότι: «Οι Γερμανοί δεν πρόκειται ποτέ να πληρώσουν» (εννοεί το αναγκαστικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις). Γνήσιος απόγονος τού Χίτλερ, να μην τον βασκάνουμε!..

Η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας ανοίγει το δρόμο για την αναγνώριση και της Γενοκτονίας των Ελλήνων τού Πόντου και της καθ’ ημάς Ανατολής. Παλαιότερα ο γράφων, τότε με κυβερνητική ή κοινοβουλευτική ιδιότητα, είχε παρακολουθήσει τον αγώνα των Αρμενίων σε Ευρώπη και Αμερική και επέμενε προς ημετέρους ότι οι Αρμένιοι, κατ’ εξοχήν αυτοί, είναι παράδειγμα προς μίμηση. Όπερ αποδεικνύεται τώρα περίτρανα. Το παράδειγμα βέβαια, όχι η μίμησή του!..

Καιρός τού ποιήσαι!

Λόγω μακροχρόνιας ανοχής και απάθειας τού επισήμου κράτους δημιουργήθηκαν στα ΑΕΙ της χώρας ποικιλώνυμα «άβατα» που ελέγχονται από επαγγελματίες της βίας, τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές».

Η κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού ομιλεί περί «μηδενικής ανοχής».

Καλό, αν το εννοεί πραγματικά. «Μηδενική ανοχή σημαίνει όχι διαχείριση αλλά ξερίζωμα. Ουσιαστικά σημαίνει κήρυξη “πολέμου” εναντίον τού χώρου των επαγγελματιών της βίας, που ασκούν τρομοκρατία χαμηλής εντάσεως. Όμως ένας τέτοιος “πόλεμος” για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να συνδυάζει αστυνομικές επιχειρήσεις, ειδικά νομοθετικά μέτρα και την αναγκαία δεδηλωμένη βούληση εκ μέρους τού πολιτικού συστήματος, η οποία να έχει εξασφαλισμένη την ευρύτερη δυνατή κοινοβουλευτική στήριξη»(Σταύρος Λυγερός,12/11/19).

Σαν πολλά τα ζητάς Σταύρο, αλλά και ένα σοβαρό κλάσμα των επισημάνσεών σου να υλοποιηθεί θα υπάρξει χειροπιαστό αποτέλεσμα, το οποίο θα αποτελέσει ελπίδα και κίνητρο για περαιτέρω δράση.

Το ΝΑΤΟ είναι κλινικά νεκρό, δήλωσε πρόσφατο ο Μακρόν. Αν προχωρούσε ένα βήμα πιο πέρα, θα έπρεπε να πει ότι «η Ε.Ε. είναι άταφη νεκρή»!

Οι ΗΠΑ εξ άλλου, όπου ομνύει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, και το νυν νεοφιλελεύθερο και το τέως «αριστερό», με την αλλοπρόσαλλη ηγεσία που έχουν αυτήν την περίοδο, πολύ περισσότερο αν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι κάνουν το λάθος να την επανεκλέξουν, δεν πρέπει να εμπνέει ίχνος εμπιστοσύνης για μια στήριξη των εθνικών μας θεμάτων. Με τον Τραμπ έχει καταρρεύσει κάθε αξιοπιστία. Ο Πρόεδρος πουλάει τρέλλα, και έχει ακυρώσει όλους τους μηχανισμούς λήψης και ελέγχου αποφάσεων.

Είναι η ώρα αυτό που χρόνια φωνάζουμε κάποιοι, αν και «γεγονυϊα τη φωνή», εν τούτοις μηδέποτε ακουόμενοι, να ανασκουμπωθούμε επιτέλους. Μιλούμε γι’ αυτό που ονομάζεται «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική». Η Κίνα εκτοπίζει τις ΗΠΑ από τα εκ παραδόσεως μετερίζια τους. Ο Πούτιν είναι προς το παρόν ο κερδισμένος της παρτίδας. Εμείς είμαστε μετεωριζόμενοι. Έχουμε απέναντί μας έναν αδίστακτο, ανεξέλεγκτο αγαρηνό. Δεν πρόκειται αυτός να συμμορφωθεί με παραπομπές στο διεθνές Δίκαιο και συναφή ηχηρά παρόμοια, πρώτον. Δεύτερον, δεν πρόκειται άλλοι τρίτοι να πολεμήσουν για μας. Την τουρκική επιθετικότητα θα την αντιμετωπίσουμε μόνον εμείς. Μη νομίσετε άλλοι. Είμαστε δυνατοί. Την παντοδύναμη τότε Οθωμανική αυτοκρατορία την διαλύσαμε το 1821, εμείς. Τότε πριν 200 χρόνια είχαμε Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Καραϊσκάκη, Νικηταρά, Μπουμπουλίνα, Καποδίστρια και πίστη στο Θεό και την Πατρίδα.

Με ψήφισμα, που ωστόσο σερνόταν ανεκτέλεστο εδώ και 20 χρόνια, λόγω των συνήθων πολιτικών σκοπιμοτήτων (για να μην χολωθεί ο αγαρηνός της Άγκυρας), επιτέλους δόθηκε το πράσινο φως του βαθέος αμερικανικού κράτους για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Με συντριπτική διακομματική πλειοψηφία (405 υπέρ και μόνον 11 κατά) η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ αναγνώρισε σε πρώτη φάση το κακούργημα των τούρκων. Είναι θετικό εξ άλλου ότι οι Αμερικανοί επέλεξαν για την καταδίκη της Τουρκίας την 29ηΟκτωβρίου, ημέρα της εθνικής της εορτής!

Ώρα να αντεπιτεθούμε οι Έλληνες και στο αμερικανικό κογκρέσο και σε όλα τα διεθνή Fora.

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

«Αν λαχταράς την Λευτεριά, σε ξένους μην ελπίζεις»

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ο Π. Κρητικός μάς θύμισε πρόσφατα (ΠΑΡΟΝ 26-27/10/19) την αντρίκια απάντηση που έδωσε ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο “Γέρος” βέβαια) στον Τζόνσον που τον συμβούλευε να διαπραγματευτεί με τον Ινονού και τότε τα εθνικώς αδιαπραγμάτευτα, επισείοντας την απειλή «ειδ’ άλλως θα έχετε πόλεμον»! Η στιβαρή απάντηση τού Γέρου: «Εάν οι Τούρκοι εισέλθουν εις το φρενοκομείον, θα εισέλθωμεν και Ημείς!».

Ο επισμηναγός πάντως από το F16 που παρήλαυνε στη Θεσσαλονίκη συνόψισε με θαυμαστό τρόπο το μήνυμα της Επετείου με κείνον τον εκπληκτικό στίχο τού Γιάννη Ρίτσου από τις «Γειτονιές τού Κόσμου»:

«Ετούτος δω ο Λαός δεν γονατίζει παρά

μονάχα μπροστά στους νεκρούς του»!

Αυτή είναι και η αποστομωτική απάντηση τού Έθνους στον πανάθλιο εξ ανατολών επίβουλο γείτονά μας. Το ξέρουμε, μας το έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα για να μην το ξεχνάμε ο Καζαντζάκης:

«Αν λαχταράς την λευτεριά, σε ξένους μην ελπίζεις,

μόνος σου παρ’ την αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις»!

Η θουκυδίδεια επιστημολογία της οποίας είμαστε (πρέπει να το αισθανόμαστε) κληρονόμοι μάς διδάσκει ότι «δίκαια εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται»(Ε’,89) [=κατά την ανθρώπινη λογική μπορούμε να μιλούμε για δίκαιο όταν και τα δύο μέρη έχουν ίση ισχύ]. «Δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσιν και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν»[=οι ισχυροί πράττουν ό, τι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υποχωρούν].

Οι ημέτεροι ηγέτες επικαλούνται αυτόν τον καιρό κατά κόρον το Διεθνές Δίκαιον. Χρήσιμο ίσως όταν απευθύνεσαι σε εταίρους και συμμάχους για να σου συμπαρασταθούν, αλλά αφελές όταν το λες στον ορκισμένο εχθρό σου. Αυτός ξέρει το δίκαιο και ενσυνείδητα το ποδοπατεί. Και θα εξακολουθήσει έτσι όσο εσύ θα περιορίζεσαι να «φιλολογείς» με το Διεθνές Δίκαιο και να απέχεις από δράσεις δυναμικές.

Η Ευρωένωση και το ΝΑΤΟ πάσχουν από τη νόσο που ονομάζεται στρατηγική ανυπαρξία.

Το υπερεπείγον καθήκον της χώρας είναι η δραστική ενίσχυση της εθνικοαμυντικής θωράκισής της. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος με την επικυριαρχία ιδεολογημάτων – φληναφημάτων του τύπου “η εποχή των πολέμων έχει τελειώσει”, ενώ με την εκτεταμένη διαφθορά, καθώς το ομηρικόν «αμύνεσθαι περί πάτρης» αλλοιώθηκε με το βρώμικο «αμύνεσθαι περί πάρτης» φτάσαμε σε απίστευτες καταστάσεις.

Μια τεκμηριωμένη απογραφή της ολοκληρωτικής εγκατάλειψης της πολεμικής ετοιμότητας της χώρας βρίσκουμε στην μελέτη του υποστρατήγου Κ. Φράγκου «Η ΛΕΗΛΑΣΊΑ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ / Εξοπλισμοί 1981-2011»(Εκδ. Γκοβόστης).

Πρέπει να κινήσουμε γην και ο ουρανόν αμελλητί για να ματαιώσουμε τα νεοοθωμανικά σχέδια περί “Γαλάζιας Πατρίδας” που περικλείει στα όριά της τουλάχιστον όλην την κυπριακή ΑΟΖ, το μισό Αιγαίον και τώρα ολόκληρο και το Κρητικό Πέλαγος αφού τα σχέδια τού Ακάρ περιλαμβάνουν και αφρικανικές περιοχές (μέχρι Λιβύης).

Την στρατιωτική ετοιμότητα των νεοοθωμανών αποκαλύπτει σε πρόσφατο θεμελιωμένο άρθρο του ο Νίκος Ιγγλέσης (“Δημοκρατία”26/10/19). Καταλαβαίνουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνον τι αγοράζει, αλλά κυρίως τι κατασκευάζει η γείτων. Οι φοβικές ελληνικές ηγεσίες εξακολουθούν να λειτουργούν με απέραντη αφέλεια. Πριν 15 χρόνια η Άγκυρα διέθετε μια σχετικώς μικρή, περίπου ισοδύναμη με μας πολεμική βιομηχανία. Αποκοιμηθήκαμε στα χρόνια που ακολούθησαν και ο εχθρός έφτασε στα όρια αυτάρκειας και με εξαγωγικές πλέον δυνατότητες. Η αποτρεπτική ισχύς των ενόπλων δυνάμεών μας πρέπει να καταστεί η απόλυτη προτεραιότητά μας και ο ισχυρισμός ότι ξεμείναμε από λεφτά είναι ψέμα. Λεφτά υπάρχουν, όχι βέβαια γιατί το έλεγε κάποτε o ΓΑΠ, αλλά γιατί όντως υπάρχουν. Δεν αφήνει να τα χρησιμοποιήσουμε το διαβόητο Eurogroup (κακόχρονο να’ χει!!!).

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει δανειακά διαθέσιμα 31 δισ. € καθηλωμένα από τα διεθνή αφεντικά. Ζητείται κυβερνήτης με εθνική αποφασιστικότητα που θα πατήσει πόδι και θα αξιώσει ένα σοβαρό μέρος από αυτά να χρησιμοποιηθεί για την αναστύλωση της αμυντικής βιομηχανίας μας.

Για αναστήματα «Νενέκων» (Νενέκος, οπλαρχηγός τού ’21 που προσκύνησε και υπηρέτησε τον Ιμπραήμ), δεν έπαυσε να ισχύει η διαταγή τού Κολοκοτρώνη «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»!

Το καλό να λέγεται. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτές τις μέρες των εθνικών Επετείων τα Μέσα Ενημέρωσης στη μεγάλη τους πλειοψηφία υπεράσπισαν Πατρίδα, σεβάσθηκαν Ορθοδοξία, καλλιέργησαν πατριωτισμό, υπήρξαν ελληνικά. Αρθρογραφία, κριτικός λόγος, ποικίλα κείμενα εξήραν τον αγώνα των προγόνων μας για την Ελευθερία, προέτρεπαν την νεότητα να τους μιμηθεί.

Καλό σημείο, με την ευχή να έχει συνέχεια.

Ο Ζάεφ άνοιξε και έδειξε τον δρόμο στον Κυριάκο να ακυρώσει τις «Πρέσπες». Ο σκοπιανός δηλώνει συγκεκριμένα ότι «Δεν υπάρχει δυνατότητα υλοποίησης της συμφωνίας και εξέφρασε την πρόθεση να παγώσει ορισμένα μέρη της, καθώς συνδέονται με τις ενταξιακές διαδικασίες στην Ε.Ε, οι οποίες δεν προχώρησαν μετά το Veto της Γαλλίας».

Έσπευσε βεβαίως εις βοήθειάν του ο μοιραίος Κοτζιάς γράφοντας «οι Ευρωπαίοι δεν κράτησαν τον λόγο τους έναντι της Βόρειας Μακεδονίας»(ΝΕΑ,26/10/19).

Η δήλωση αποκαλύπτει παρασκηνιακή αδιάντροπη συναλλαγή (do ut des) και όχι μόνον προς Σκόπια αλλά και προς τα ‘δω, αφού βγήκε ο σκοπιανός υπουργός Μιλέφσκι επιβεβαιώνοντας τον Κοτζιά (Εφημ. Συντακτών,26/10/19).

Ελήλυθεν η ώρα να τελειώνουμε με τις Πρέσπες.

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

Είμαστε «αιτούντες, ζητούντες και κρούοντες»;

Πανηγυρίζουμε την επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ (1940-41) και οι Μακεδόνες την απελευθέρωση μας (1912-13) από τον τουρκικό ζυγό 500 χρόνων. Ο ελληνικός Νότος στάθηκε πιο τυχερός, βίωσε μόνο 400 χρόνια σκλαβιάς.

Ο Παλαμάς στον πρόλογο στον Δωδεκάλογο του Γύφτου (1907), μιλώντας για τα εθνικά ιδανικά, σημειώνει σοφά:

«Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ανθίζουν και ζούνε στο σπίτι του

καθενός, ο ποιητής τούς χτίζει παλάτια. Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά

όταν ξεπέφτουν και ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιη-

τής τα παίρνει στο καλύβι του και άσυλο τους δίνει»(...)

«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες

ακούστε με κ΄ εμένα:

Μας ηύραν χρόνια δίσεχτα,

στενά, καταραμένα».

Τότε, αλλά και τώρα.

Και ας τον συγχωρούν οι θαυμαστές τού πολυπολιτισμού, ανάμεσα τους και ο πρωθυπουργός μας, ο ποιητής επιμένει:

«Πατρίδα! Ελλάδες, παίρνετε

νόημ΄ από μια και μόνη

λέξη, και αυτή το χαίρε μου

το εκστατικό πυρώνει.

Στη λέξη, που σαν άγαλμα

Βωμού φαντάζει, φέρνω

τον ύμνο, βάγια σπέρνω

Π α τ ρ ί δ α! Είν΄ όλα εκεί».

Και η φοβερή ελληνική αυτοπεποίθηση:

«Δεν χάνομαι στα Τάρταρα,

μονάχα ξαποσταίνω,

στη ζωή ξαναφαίνομαι

και λαούς ανασταίνω»!

Ο κ. Δένδιας «θα σεβαστεί και θα τιμήσει», λέει και ξαναλέει, την (ούτως ή άλλως προδοτική) συμφωνία των Πρεσπών, «επειδή το κράτος έχει συνέχεια», και άρα οφείλει να εφαρμόσει τον κανόνα του ρωμαϊκού δικαίου «pacta sunt servanda» (=τα συμπεφωνημένα δέον να τηρώνται). Ξέχασε όμως ο Υπ.Εξ. τον άλλον, τον ερμηνευτικό του προηγουμένου κανόνα που ορίζει τις προϋποθέσεις τού «servanda»: Quod ab initio vitiosum est, non potest tractu temporis convalescere (=Αυτό που εξαρχής είναι κακό δεν είναι δυνατόν με την πάροδο του χρόνου να γίνει καλό, έγκυρο). (Vitiosum = κακό, πονηρό, ψευδές, πλημμελές, άκυρο).

Η αλλοπρόσαλλη και χωρίς καμία διαβούλευση απόφαση Τραμπ για την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από την Β. Συρία και η παραχώρηση έτσι του χώρου στους τούρκους σφαγείς χαρακτηρίστηκε από αμερικανούς αναλυτές «όνειδος για τις Η.Π.Α. και δυσβάστακτο πλήγμα της αξιοπιστίας τους». Η Washington Post έγραψε ότι είναι μια «επισφαλής και ηθικά αβάσιμη πράξη, ντροπή για την Αμερική και τους στρατιώτες που την υπηρετούν».

Η Βουλή των Αντιπροσώπων την καταδίκασε με ψήφους 354 και υπέρ μόλις 60. Τελικά ο Τραμπ με την απόφαση του άνοιξε ακόμα μεγαλύτερο χώρο στους Ρώσσους. Βέβαια ο επώδυνος απολογισμός δεν έχει τέλος: εκατόμβες νεκρών και τραυματιών, και 160.000 τουλάχιστον εκτοπισμένοι.

Ράγισε και η τελευταία αξιοπιστία προς τις Η.Π.Α., όπως ξεκαθάρισε ο ηγέτης τής Χεζμπολάχ του Λιβάνου Νασράλα: «Δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε καθόλου τους Αμερικανούς, αφου δεν κρατάνε τις υποσχέσεις τους προς οιονδήποτε εξαρτάται από αυτούς»!

Το κατάντημα με ένα tweet του προέδρου να αλλάζει η αμερικανική πολιτική δεν είχε ξανασυμβεί. Ο ελληνοαμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, πρώην ανώτατος διοικητής της Ευρώπης του ΝΑΤΟ, σχολίασε :

«Πρόκειται για μία εξαιρετικά ασταθή κατάσταση, δεδομένου του επιπέδου της επιρροής των Η.Π.Α. διεθνώς. Οι πιο πολλές χώρες λαμβάνουν τα μέτρα τους και διστάζουν ολοένα και περισσότερο να κάνουν μακροπρόθεσμες διευθετήσεις με τις Η.Π.Α.. Πολλά μικρότερα έθνη στρέφονται προς την Κίνα ως πιθανό αντικαταστάτη των Η.Π.Α. στο διεθνές σύστημα-κάτι το οποίο το Πεκίνο ενθαρρύνει μέσω ενός εκτεταμένου προγράμματος χρηματοδοτικών και εμπορικών κινήτρων».

Και εύλογο το ερώτημα: «Μετά τους Κούρδους ποιος έχει σειρά για να ξεπουληθεί;» Ο νοών νοείτω! Και ας λάβουμε τα μέτρα μας.

Όλα τα μέτρα.

Καμία εμπιστοσύνη στους Τραμπ, Πενς, Πομπέο.

Η αυτοκεφαλία της Ουκρανίας στάθηκε μάλλον η σπίθα που άναψε την φωτιά της γεωπολιτικής έκρηξης με την Ρωσία. «Ανήκομεν εις την Δύσιν», όπως ξεκαθάρισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλα αυτό δεν μας κάνει εχθρούς με την Ανατολή.

Αλλοίμονο!

Όμως για να λέμε τα σύκα και την σκάφη, σκάφη, η Μόσχα δεν εγκατέλειψε ποτέ την φιλοδοξία της να καταστεί η λεγόμενη «Τρίτη Ρώμη». Και αξιοποιεί κάθε ευκαιρία όπως το ουκρανικό για να την ανανεώνει. Ασφαλώς και είχε δίκιο ο Μέγας Φώτιος όταν έλεγε ότι: «Τα εκκλησιαστικά τοις πολιτικοίς πράγμασι συμμεταβάλλεσθαι είωθεν».

Πάντως η Ελλάδα οφείλει και μπορεί να εξομαλύνει την σχέση της με την Ρωσία ισορροπώντας τα πράγματα. Στο κάτω κάτω οι Η.Π.Α. μας πρόδωσαν κατ΄επανάληψη. Φυσικά δεν περιμένουμε να πολεμήσουν για χατίρι μας ούτε Αμερικανοί ούτε Ρώσοι. Επομένως οφείλουμε να ισορροπούμε, βρίσκοντας ένα modus operandi με του Ρώσους. Και αυτό χωρίς χρονοτριβή!

Οι εταίροι μας εξακολουθούν εγκληματικά να «αποθηκεύουν» λαθροεισβολείς στην ταλαίπωρη χώρα μας. Σε λίγο αυτοί θα αποτελούν πλειοψηφία- μη γελάτε. Είμαστε για κλάματα, αν δεν αντιδράσουμε τάχιστα και αποτελεσματικά. Λόγω ορισμένων εκκεντρικοτήτων συμπεριφοράς και ενδυματολογίας δεν πήραμε στα σοβαρά τα όσα σωστά από πρώτο χέρι έγραψε και με σκηνοθέτη τον Κώστα Γαβρά πρόβαλε ο Γ. Βαρουφάκης.

Αμετακίνητος στόχος τον αδίστακτων εταίρων δεν ήταν φυσικά η σωτηρία της Ελλάδος αλλά των τραπεζών τους.

Αυτό το ξέρουμε. Αλλα κατά το Ευαγγέλιον «Ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και το κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7,7). Είμαστε αιτούντες, ζητούντες και κρούοντες;

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης