του Στέλιου Παπαθεμελή*
Συμπυκνωμένη σοφία και λεβεντιά από τον ακατάβλητο Μίκη:
«Είσαι Έλληνας! Αυτό που
ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά!» (…)
«Ενωθείτε! Βάλτε την αμαξοστοιχία
“Eλλάς” πάνω στις ράγες τής συνεργασίας,
της δημιουργίας και της προόδου! (…)
«Ξαναφέρτε πίσω τα φωτεινά μυαλά της νέας γενιάς!»
Στον αντίποδα αυτής της αντρειοσύνης οι συμβουλές του μοιραίου πρωθυπουργού των Ιμίων, της Μαδρίτης, του Ελσίνκι κ.λ.π. κ.λ.π. μάς καλούν έναντι πάσης εθνικής ταπείνωσης «να βρούμε λύσεις όχι πάντοτε ευχάριστες». Επί λέξει: «Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και των ΗΠΑ» (Καθημερινή, 9/6/19).
Αυτά μας λέει ο εισηγητής των υποχωρήσεων και παραχωρήσεων (τις ονομάζει “τακτοποίηση εκκρεμοτήτων”), ενώ οφείλει να γνωρίζει ότι ενός εστί χρεία: εθνικοαμυντικής ανασύνταξης και στρατηγικής αποτρεπτικής ισχύος.
Όπως μαρτυρεί Ρήγας ο Βελεστινλής στον «Ύμνο πατριωτικό της Ελλάδος και όλης της Γραικίας προς ξαναπόκτησιν της αυτών ελευθερίας»:
«Απόφασις και η ορμή, / ανδρεία και η συμβουλή, / Τυρράνους δίδουν δρόμον, / μαζί και μέγαν τρόμον. / Λοιπόν, αγριωθήτε, με χαρά στην Τουρκιά! / Αρπάξατε τώρα σπαθιά / και τρέξατε σαν τα θεριά. / Χυθήτε στην Γραικίαν, / βγάλτε την Τυραννίαν / και δότε Λευθερίαν, / με χαρά, μπρε παιδιά!»
Ενώ γίνεται χαμός στο Αιγαίο και την Κυπριακή ΑΟΖ, ο κ. Γ. Κατρούγκαλος (κακή τη μοίρα άχρι καιρού Υπ.Εξ) αγρόν αγοράζει και δηλώνει με άκρα αυτοπεποίθηση:
«Προοπτική θερμού επεισοδίου προσωπικά δεν βλέπω, γιατί δεν είναι ούτε στις προοπτικές, ούτε στις προθέσεις τής Τουρκίας. Δεν ήταν ποτέ στρατηγική της ο πόλεμος»!!! Η περίπτωση του Έλληνα Υπ.Εξ θυμίζει εκείνην του ήρωα των «Τειχών» του Καβάφη: «Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. / Ανεπαισθήτως με έκλεισαν από τον κόσμο έξω».
Όσο για τους «συμμάχους» μας Αμερικανούς ισχύει η επισήμανση του έμπειρου Κυπρίου πολιτικού Γιαννάκη Κασουλίδη: «Όλα ήταν καλά μέχρι του σημείου που δεν θα δυσαρεστούσαν την Τουρκία» (σε άρθρο του Μ. Κοττάκη που καταλήγει):
«Η σύμμαχος χώρα εγγυάται τα βόρεια σύνορά μας στον Έβρο με ασκήσεις πεζοναυτών, μας ενημερώνει για την τουρκική κινητικότητα στο Αιγαίο, αλλά, όταν έρθει η ώρα τού επεισοδίου (…) θα αφήσει την σύγκρουση να εξελιχθεί για να μας οδηγήσει στο τραπέζι των ταπεινωτικών διαπραγματεύσεων»(“Δ” 10/6/19).
Δεν αλλάζει η παραπάνω διαπίστωση έστω και αν από καιρού εις καιρόν εκτοξεύονται και ορισμένες λεκτικές αυστηρές προειδοποιήσεις όπως αυτές εδώ του Αμερικανού ΥφΕξ Μάθιου Πάλμερ στο πρακτορείο ειδήσεων του Ψευδοκράτους:
«Στην περιοχή ευρίσκονται δέκα αμερικανικά πολεμικά πλοία, 130 αεροσκάφη τού Ναυτικού και της Αεροπορίας και περίπου 9.000 Αμερικανοί πεζοναύτες».
Οι τούρκοι τούς ξέρουν και δεν τους παίρνουν στα σοβαρά. Θα το ξαναπούμε: Στις ΗΠΑ έχουμε δύναμη, σε ψήφους και πολιτικό χρήμα. Λόγω αδράνειας όμως δεν αξιοποιούμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Γι’ αυτό καταφεύγουμε εκεί ως ψοφοδεείς ικέτες, αντί να πατήσουμε πόδι και να αξιώσουμε μεταχείριση ίσων προς ίσους.
Μας δίδαξε ο Ρήγας : «Τα έθνη που δεν μας ψηφούν, / Πατρίδα, Γένος ονειδούν, / ας ίδωσιν ανδρείαν κι ας λάβωσι δειλίαν, / να πέσουν, να σπαράξουν, / στη φωτιά, μπρε παιδιά!»
Ο Roger Scruton έγκριτος βρετανός δοκιμιογράφος με μελέτες και βιβλία του έχει κάνει φύλλο φτερό τους στοχαστές της λεγόμενης Νέας Αριστεράς, τους οποίους ονομάζει «ευαγγελιστές χωρίς Θεό».
«Οι απλοί άνθρωποι ήταν σε θέση να βελτιώσουν τη θέση τους ανεξάρτητα από τις ιδέες αυτών των λογίων, μέσω του κράτους – πρόνοιας και της οικονομικής ανάπτυξης. Και να γίνουν μικρά αφεντικά και μικροί γαιοκτήμονες (…)Τρομοκρατημένοι από αυτήν την εξέλιξη, οι αριστεροί λόγιοι επινόησαν μιαν νέα λέξη, «λαϊκισμός» για να περιγράψουν την αποστροφή των ανθρώπων προς αυτούς. Ο «λαϊκισμός» χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτό που θέλει ο λαός, χωρίς τις υποδείξεις των αριστερών λογίων(…)«Η διαίρεση σε δεξιά – αριστερά δεν ήταν ποτέ πολύ σαφής. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν βαθιές διαφορές απόψεων και προσήλωσης. Ο μέσος δεξιός άνθρωπος έχει την αίσθηση ότι ανήκει σε κάτι που κληρονόμησε: έθνος, θρησκεία, έθιμα, οικογένεια. Είναι μια σφαίρα αγάπης. Η αριστερά αντιστοιχεί σε διαφορετικό τύπο χαρακτήρα. Δεν βλέπει την ταυτότητά της με όρους κληρονομικών προσηλώσεων, αλλά με όρους εμπειριών που επεκτείνουν την ελευθερία και παρέχουν ίσα δικαιώματα σε όλους»(Ενθ. αν). (Πηγή: http://www. franceculture.fr / emissions/le-tour-du-monde-des-idees-6/3/19, μτφρ.Ε.Νιάνιος).
Το τελευταίο αν κρίνουμε από την ημέτερη αριστερά είναι μόνο στα χαρτιά. Στη πράξη ισχύουν τα εκ διαμέτρου αντίθετα!
Ο Robin Lein Fox, ιστορικός της Οξφόρδης, σύμβουλος τού Όλιβερ Στόουν στη ταινία του για τον Μέγα Αλέξανδρο δηλώνει κάθετα αντίθετος «το σπουδαίο όνομα της Μακεδονίας να δίνεται σε μια περιοχή η οποία δεν έχει καμία ιστορική σχέση μαζί του [Σκόπια] και είμαι ολοκληρωτικά ενάντιος στη χρήση τού όρου βόρεια Μακεδονία»(Καθημερινή, 9/6/19).
Οι κύριοι Τσίπρας και Μητσοτάκης το ακούν;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
